مرد نابینا...

 روزی مرد کوری روی پله های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی  

 را  

در کنار پایش قرار داده بود. روی تابلو نوشته بود: من کور هستم  لطفا  

کمک کنید. روزنامه نگارخلاقی از کنار او میگذشت نگاهی به او  

انداخت  

فقط چند سکه در داخل کلاه بود. او چند سکه داخل کلاه انداخت و  

بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد تابلوی او را برداشت آن را برگرداند و  

اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را  

ترک  کرد

عصر آنروز روزنامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد که  

کلاه  مرد

کور پر از سکه و اسکناس شده است. مرد کور از صدای قدمهای او،  

خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که آن تابلو را  

نوشته بگوید، که بر روی آن چه نوشته است؟ روزنامه نگار جواب داد:  

چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری  

نوشتم و لبخندی زد و به راه خود ادامه داد.

 مرد کور هیچوقت ندانست که او چه نوشته است، ولی روی تابلوی  

او  

نوشته شده بود:

امروز بهار است، ولی من نمیتوانم آنرا ببینم.